1872-1877 - Blauw basalt op de Hondsbossche Zeewering.

1.    Dirk van der Vlies (1890-1964)

Zoon van Aris van der Vlies en Maartje Kapitein.

X ? met Elisabeth Geertruida van Geleen (1893-1972).

Dochter van ?

Wonende aan de achterbuurt.
Later heeft hij een huis gebouwd aan 't Akkertje, 
bij de oude molen.

2.    Jan Vriesman Jbzn. (1900)

Zoon van Jacob Vriesman en Antje Glas.

3.    Johannes Jakobus Gerrit (Jan) Blom (1879-1956)

Zoon van Jacobus Blom en Antje Houtkoper.

X 1903 met Elisabeth Bareman (1880-1953).

Jan Cornelis (Jan) Bellis (1916-2011)

(zie ook 1013.1 / 1020.1).

Zoon van Jan Cornelis Bellis en Grietje Burger.

X 1940 met Wilhelmina (Mien) Modder (1917-2011).

Wonende aan de Leierhoek.

1.    Jan Cornelis (Jan) Bellis (1916-2011)

Zoon van Jan Cornelis Bellis en Grietje Burger.

X 1940 met Wilhelmina (Mien) Modder (1917-2011).

Wonende aan de Leierhoek.

2.    ?

Pieter Snip (1909-1977)

Zoon van Cornelis Snip en Gerritje Glas.

X 1946 met Johanna van der Zwan (1908-1991).

Dochter van ?

Woonde aan ’t Oosterend.

Hendrik Vriesman (1888-1956)

Zoon van Pieter Vriesman en Aaltje Wildeboer.

X 1912 met Neeltje Hollander (1898-1976).

Dochter van Pieter Hollander en Elisabeth Zwaan.

Van het café aan de Voorbuurt.

Pieter Schager (1876-1956)

Zoon van Arie Schager en Antje Visser.

X 1904 met Marijtje Hillegonds (1881-1966).

Woonde op de hoek van de Middelbuurt.

Vader van Jan Schager (1909-1981).
(zie 1014.1).

Jan Cornelis (Jan) Bellis (1916-2011)

(zie ook 1012.1 / 1013.1).

Zoon van Jan Cornelis Bellis en Grietje Burger.

X 1940 met Wilhelmina (Mien) Modder (1917-2011).

Dochter van ?

Wonende aan de Leierhoek.

Lourens (Louw) Kuiper  (1874-1958)

Zoon van Dirk Kuiper en Antje Jongebloed.

X 1899 met Maartje Bakker (1877-1913)

Dochter van Gerrit Bakker en Ariaantje Glas.

Wonende aan de Leierhoek over de brug.

1.    ?

2.    Dirk van der Vlies (1890-1964)

Zoon van Aris van der Vlies en Maartje Kapitein.

X met Elisabeth Geertruida van Geleen (1893-1972).

Dochter van ?

Wonende aan de achterbuurt.
Later heeft hij een huis gebouwd aan 't Akkertje, 
bij de oude molen.

1.    Pieter Schager (1876-1956)

Zoon van Arie Schager en Antje Visser.

X 1904 met Marijtje Hillegonds (1881-1966).

Dochter van Jan Hillegonds en Neeltje Hartland.

Wonende op de hoek van de Middelbuurt.

Vader van Jan Schager (1909-1981).
(zie 1014.1).

Gerrit (Gert) Hollander (1895-1953)

Zoon van Pieter Hollander en Elisabeth Zwaan.

X 1918 met Elisabeth (Betje) de Jong (1896-1974).

Dochter van Klaas de Jong en Antje Klaver.

Wonende op ’t Oosterend.

Had een bibliotheek aan huis.

De foto links is van voor september 1954.

 v.l.n.r.

1. Jacob Vriesman (1916-1998)
2. Cees Quak (?) (1904-1987)
3. Jan Schager (1909-1981)
4. Philippus de Graaff (1889-1976)
5. Jan Snip (achter) (1903-1989)
6. Sietze Wiersma (1894-1956) 

Foto links, v.l.n.r.

1. Henk Rijs (op de grond) (1914-2007)
2. Gert Snip (in het wit) (1917-2005)
3. Aris van der Vlies (op de rug) (1896-1977)
4. Jan Schager (1909-1981)
5 Dirk Brommer (tangenbaas onder de bok) (1895-1977)

Foto, links v.l.n.r.

v.l.n.r. 

1. Jaap de Waard (1921-1981)
2. Janus van der Vlies (1903-1980)
3. Henk Snip?

In de stormachtige namiddag van de achttiende mei van
1955 gebeurde het: zware grondzeeën namen het in de
orkaan van die noodlottige woensdag lamgeslagen Bel-
gische motorschip “Limbourg” op en sloegen het met de
stalen kop tegen de basaltblokken van de Hondsbossche
Zeewering bij Petten.
Noch de watervlugge sleepboot “Tyne” van Piet Smit’s
Internationale Sleepdienst uit Rotterdam, die ter assis-
tentie van de met motorpech hulpeloos ronddrijvende
vrachtvaarder was uitgevaren, noch de wanhopige pogin-
gen van kapitein Aristide Masseau van de “Limbourg”
om de stranding te voorkomen hadden het onheil kunnen
tegenhouden. De woeste Hondsbossche branding liet
haar prooi niet meer los en schuimend drukten de aan-
stormende watermassa’s het getergde schip tegen de
dijk.
Toen het geweld ophield, zat de “Limbourg” muurvast in
de dijk. Althans: zo leek het. Maar bij elke aanrollende golf
wrikte het schip zich verder in het dijklichaam, de basalt-
blokken wegduwend met zijn scherpe steven en de zee
daardoor gelegenheid gevend het zand onder de dijkvoet
weg te zuigen.
Nog nooit heeft het water een gelegenheid gemist op onze
dijken en zeeweringen een aanslag te plegen. Ook ditmaal
niet. De aanval werd onmiddellijk en fel ingezet. Het schip
gebruikend als een wig, vele duizenden kilo’s zwaar, groef
de zee zich een weg naar het hart van de dijk. Niet zó snel
konden de bergers proberen het lekkende schip van zijn
sterfbed te trekken of het water was vlugger. Elke golf be-
nuttend om de “Limbourg” dieper in het machtige dijk- 
lichaam te persen zag de Noordzee kans in één week een
enorm gat te wroeten….!

De dag na de stranding, toen de zee, met het schip als stormram, het verwoestende werk begonnen was, speelden jongens op de
dijk met de reeds losgewerkte basaltkeien. De belangstelling van het publiek was zo groot, dat ondernemende koffieschenkers in
de onmiddellijke nabijheid van het machtige schip een drukke nering konden opzetten.

Toen de “Limbourg” tijdens het hoge water van dinsdag
24 mei eindelijk door een legertje zeeslepers van de dijk
getrokken was, na er dus zeven dagen hardhandig mee
in aanraking te zijn geweest, kon het bestuur van het hoogheemraadschap “Noord-Hollands Noorderkwartier”
de gapende wonde in ogenschouw nemen. Het viel niet
mee: over een lengte van ruim zeventig meter drong de 
zee diep in de glooiing binnen. Maar pas toen het eb 
werd, kon men goed zien wat de zee had aangebracht. 
Het schip had, voortdurend in beweging gehouden door
de rusteloze branding, eerst de ondergrond van de dijk-
voet weggewroet, zodat de basaltkeien daar hun steun
kwijtraakten en in het gat stortten. Vervolgens wrikte de
aan lager wal geraakte Belg ook nog de stenen uit de
glooiing zélf weg, waardoor de dijkbekleding over een
grote oppervlakte verloren ging. Gelukkig kon men dit
slopersbedrijf tijdig stoppen. Niettemin was de verde-
diging tegen de zee al zodanig verzwakt, dat het zaak
bleek de bres met grote spoed te dichten vóór nieuwe
stormvloeden er zich met tomeloze kracht in zouden
kunnen storten….!

Wanneer de vloed komt opzetten, maken de arbeiders dat
ze weg komen met heiblok en heiïnstallatie.

Zó ploetert men voort aan de voet van de Hondsbossche.
Het is een leven en werken bij de dag. Niemand weet of
de zee het morgen niet onmogelijk zal maken in het gat te
werken. Niemand kan zeggen of men, voor de herfststor-
men zich aankondigen, klaar zal zijn. Men gelóóft van wel.
En de dijkwerkers zetten alle zeilen bij om het zo ver te
krijgen. Regelmatig laten zij hun heiblok op de palen dan-
sen, brengen zij de rijsbedden tot zinken, storten zij het
blauwe basalt tegen de dijkvoet en stompen zij de zware
keien tegen elkaar op de langzaam uit zee oprijzende
glooiing.

Toen de “Limbourg” van de dijk getrokken werd, verdween
de Hondsbossche Zeewering tegelijkertijd uit het nieuws.
Maar in Petten boog men zich ver de berekeningen van 
de schade. En in alle stilte ging men aan het werk, zoals
Nederlanders op duizenden plaatsen altijd in de weer zijn
om zich te wapenen tegen de aanvallen van het water, zon- 
den veel woorden, zonder veel gerucht, maar taai en vol- 
hardend en zich bewust van de zware plicht ELK gat te
dichten.

v.l.n.r.;
1. Philippus de Graaff (1889-1976)
2. Jan Schager (1909-1981)

v.l.n.r.

(Helm)planters in het Zwanenwater. 

Bovenste rij v.l.n.r.

1. Dirk Snip (1905-1883)
2. Jaap Vriesman, toezichthouder      (?)
3. Aris van der Vlies (1896-1977) en zijn broer
4. Chiel van der Vlies (1904-1969) 

Onderste rij v.l.n.r.  

1. Pieter de Waard (1917-1974)
2. Gert Snip (1917-2005)
3. Aris van der Vlies. Keeszn. (1916-1992)
4. Henk Rijs (1914-2007)

Als jong chauffeurtje heb ik in de jaren 1957 en 1959 veel gecreosoteerde eiken palen vervoerd vanuit IJsselmonde naar de Hondbossche Zeewering in Petten.

Van een van deze transporten zijn deze drie foto's. 

Het bedrijf waar de palen werden bewerkt was Gebroeders Hulsinga Houthandel, houtzagerij en creosoteerinrichting, IJsselmonde nabij waar nu de Van Brienenoordbrug ligt. 

Ik was toen werkzaam bij transportbedrijf De Jong’s Expeditie uit Strijen. 

Bij een van de vele transporten naar Petten heb ik nabij Schoorl bijna een ernstig ongeluk veroorzaakt met een lijnbus; doordat ik nogal plotseling moest remmen schoot een van de palen (nog spekglad van de creosootolie en ongeveer 150 kg zwaar) als een raket over mijn cabine richting tegemoetkomen bus. 

Op het laatste moment raakte de paal het wegdek en 
schoof als een aal onder de bus door. 

Grote schrik bij beide chauffeurs en passagiers; maar het ongeluk had geen enkele schade aan de bus toegebracht. Wij hebben elkaar de hand geschud en onze weg vervolgd.